Deze woensdagmiddag vond in het Parlement van de Waalse Federatie-Brussel de opening plaats van de tentoonstelling van de atlete Cynthia Bolingo. Een geëngageerde tentoonstelling die de Brusselse kampioene realiseerde met kinderen van het Petit-Château en de Cité Joyeuse in Molenbeek. Het was voor haar ook een gelegenheid om een levendig pleidooi voor tolerantie te houden.

Enkele dagen voor haar vertrek naar de Olympische Spelen in Tokio nodigde Cynthia Bolingo haar vrienden, familie en sportpersoonlijkheden zoals Lola Mansour, Bea Diallo en Thierry Witsel uit om de resultaten van haar werk met jonge kinderen te ontdekken. Kinderen die het leven niet altijd verwend hebben. "Samen met hen maakten we tekeningen. Op basis daarvan ontstonden vlaggen. En het zijn precies deze vlaggen, die voortkomen uit hun verbeelding, die worden tentoongesteld. Het is vooral een menselijk project. Het doel was om ruimte te geven aan de verbeelding van deze kinderen. Deze tentoonstelling werd mogelijk gemaakt dankzij de VZW MômA in Doornik en we hadden het geluk ontvangen te worden door het Parlement van de Federatie Wallonië-Brussel". Een Parlement dat werd vertegenwoordigd door zijn voorzitter, Rudy Demotte en door Valérie Glatigny, de Minister van Sport.

Cynthia Bolingo van haar kant is een toegewijde atlete. "Ik steek graag mijn tijd en energie in concrete dingen, projecten die me nauw aan het hart liggen", bevestigt ze. "En dit was een project dat goed bij mij paste omdat mijn doelgroep jongeren zijn".

De betekenis van de witte streep op de kin

Het bewijs van haar maatschappelijke betrokkenheid zit in haar vlees, want tijdens elke wedstrijd tekent ze die beroemde witte lijn op haar kin. Daarmee is het haar herkenningsteken. "In onze maatschappij moeten we voortdurend kiezen tussen het een of het ander", legt ze uit. "Je bent een man of een vrouw. Je bent zwart of wit, mooi of lelijk, slim of niet. Je staat altijd aan de ene of de andere kant van de witte lijn. Maar voor mij zijn deze tegenstellingen paradoxaal genoeg complementair. Als we er in een paar dagen in zouden slagen om met de kleine stukjes van het Petit-Château en de Cité Joyeuse een soort gekleurde confederatie te creëren, denk ik dat we in één jaar een regenboogwereld hadden kunnen creëren. Een regenboogland, zonder grenzen. Een land zonder witte lijnen, behalve op mijn gezicht tijdens wedstrijden (glimlach)."

Een verbintenis die ze over enkele weken bij de start van de verschillende wedstrijden in het Land van de Rijzende Zon nog meer hoopt te laten stralen.

Klik hier om het artikel te lezen.

Deze woensdagmiddag vond in het Parlement van de Federatie Wallonië-Brussel de opening plaats van de tentoonstelling van de atlete Cynthia Bolingo. Dit is een geëngageerde tentoonstelling die de Brusselse kampioen heeft gemaakt met kinderen uit Petit-Château en Cité Joyeuse in Molenbeek. Het was voor haar ook een gelegenheid om een krachtig pleidooi voor tolerantie te houden.

Enkele dagen voor haar vertrek naar de Olympische Spelen van Tokio nodigde Cynthia Bolingo haar vrienden en familie, maar ook persoonlijkheden uit de sportwereld zoals Lola Mansour, Bea Diallo en Thierry Witsel, uit om de resultaten van haar werk met jonge kinderen te komen bekijken. Kinderen die het leven niet altijd verwend hebben. "We maakten tekeningen met hen. Op basis daarvan werden vlaggen gecreëerd. En het zijn juist deze vlaggen, die het product zijn van hun verbeelding, die te zien zijn. Het is vooral een menselijk project. Het doel was de verbeelding van deze kinderen de ruimte te geven. Deze tentoonstelling werd mogelijk gemaakt dankzij de VZW MômA in Doornik en wij hadden het geluk ontvangen te worden door het Parlement van de Federatie Wallonië-Brussel. Het Parlement werd vertegenwoordigd door zijn voorzitter, Rudy Demotte en door Valérie Glatigny, de minister van Sport.

Cynthia Bolingo is van haar kant een toegewijde atlete. "Ik geef graag mijn tijd en energie aan concrete dingen, aan projecten die me na aan het hart liggen," bevestigt ze. "En dit was een project dat bij mij paste omdat mijn doelgroep jongeren zijn.

De betekenis van de witte lijn op de kin

Het bewijs van haar inzet voor de maatschappij zit in haar vlees, want tijdens elke wedstrijd tekent ze de beroemde witte lijn op haar kin. Dat maakt het haar handelsmerk. "In onze maatschappij worden we voortdurend gedwongen te kiezen tussen het een of het ander," legt ze uit. "Je bent een man of een vrouw. Je bent zwart of wit, mooi of lelijk, intelligent of niet. Je staat altijd aan de ene of de andere kant van de witte lijn. Maar voor mij zijn deze tegenstellingen paradoxaal genoeg complementair. Als we in een paar dagen tijd met de kleine beetjes van Le Petit-Château en Cité Joyeuse een soort kleurrijke confederatie hadden kunnen creëren, denk ik dat we in een jaar tijd een regenboogwereld hadden kunnen creëren. Een regenboogland, zonder grenzen. Een land zonder witte lijnen, behalve op mijn gezicht tijdens wedstrijden (glimlach).

Een engagement dat ze de komende weken nog beter zichtbaar hoopt te maken bij de start van de verschillende wedstrijden in het Land van de Rijzende Zon.

Klik hier om het artikel te lezen.