Met verlamd onderlichaam vocht Nigel tegen de middelpuntvliedende kracht en dreef hij zijn auto alleen met de kracht van zijn armen voort.

Zijn recente prestatie in de 24h van Spa is ook te danken aan de steun van twee vrienden uit Soignies.

Focus op Nigel Bailly, een van de meest besproken coureurs van de laatste 24 uur van Spa-Francorchamps die dit weekend plaatsvond. Samen met zijn valide teamgenoten ging deze sportman uit Trazegnies een ongelooflijke uitdaging aan door ondanks zijn handicap deel te nemen aan de mythische race.

Paraplegisch sinds een motorcrossongeval op 14-jarige leeftijd, heeft Nigel zijn dromen nooit opgegeven. Hij had al deelgenomen aan de 24 uur van Le Mans. Op zaterdag durfde hij het aan om te racen op Spa-Francorchamps.

Een droom die mogelijk werd gemaakt dankzij zijn vriend Christophe De Coninck, uit Soignies, die ook aan een rolstoel is gekluisterd.

"Ik ben zelf een motorsportliefhebber", zegt Christophe, 38 jaar, die sinds een misgelopen vroeggeboorte niet meer over zijn benen kan beschikken. "Nigel's wilskracht verbaast me. Ik bewonder hem als nooit tevoren. In de loop der jaren zijn we hecht geworden. Toen ik hoorde dat hij ervan droomde om in de 24 uur van Spa te racen, zei ik hem dat ik iemand kende die hem kon helpen zijn droom waar te maken".

Dankzij de Ladbrokes Foundation

En die iemand is Jean-François Lenvain, die Christophe al kent sinds de banken van het college Saint-Vincent in Soignies. Sinds 20 jaar zijn beide mannen nauw met elkaar verbonden dankzij de door Jean-François in het leven geroepen VZW "Tous à bord", die activiteiten en sportevenementen tussen valide en gehandicapte personen vermenigvuldigt. "Dus ik wist dat deze ontmoeting tussen Nigel en Jean-François vruchtbaar zou zijn".

Jean-François Lenvain staat aan het hoofd van het grote "One + One Give and Take"-project van de Ladbrokes Foundation. Een concept dat de sportieve prestatie combineert met de menselijke factor.

Dure en elitaire autosport vereist sponsors en een aanzienlijk budget. Maar de foundation is op zoek naar emblematische atleten voor wie het bereid is de middelen te zetten...

Een fenomenale wil 

Toen hij Nigel ontmoette, kort voor de Covid-crisis, begreep Jean-François onmiddellijk hoe fenomenaal de wil van de gehandicapte sporter was. Met de hulp van Ladbrokes stelde hij voor om een reeks mensen met een handicap te laten inspireren door zijn levensreis door zijn ongelooflijke 24-uurs uitdaging van binnenuit en aan zijn zijde te beleven. Dit wordt bereikt door plaats te nemen in een Bentley die door de beroemde hedendaagse kunstenaar Jean Boghossian (een van de weinigen ter wereld die vuur en rook in zijn werken toepast) is omgetoverd tot een echt kunstwerk. Het doel is dan om de auto te veilen. Dit zal ten goede komen aan de ASCTR (Association Sportive du Centre Traumatologie Réadaptation), die mensen steunt bij hun revalidatie na een ongeval in het leven.

Op zaterdag was Christophe De Coninck een van Nigel's speciale gasten. "Onvergetelijk," zei hij. "Ik ben een voetbalfan. Mijn idool is Cristiano Ronaldo. Maar motorsport brengt me terug naar mijn wildste dromen. De snelheid, het gebrul van de motoren, de adrenalinestoot die je krijgt als je in de paddock bent... Het was gewoon te gek. Samen met andere gasten die ook een handicap hebben, konden we ook de ongelooflijke prestaties van Nigel meten. De hele race was gebaseerd op zijn romp en armen. Het is een fysieke beproeving die moeilijk voor te stellen is. En dan is er nog de extractie bij het wisselen van rijder met zijn valide teamgenoten. Uit het voertuig stappen als je verlamd bent is een extra beproeving".

Christophe's bittere boodschap

Helaas zorgde een technisch probleem ervoor dat de auto niet de hele weg kon rijden. "Dat neemt niets weg van de waarde van de prestatie," concludeerde Christophe. "Nigels geschenk aan mij is dat van een droom die uitkomt. Menselijk en moreel gezien, is het onbetaalbaar."

Omdat we ons niet eens kunnen voorstellen hoeveel wilskracht er nodig is, al is het maar om dag in dag uit met die handicap te leven. "Ja, pijn is een dagelijkse metgezel," geeft Christophe toe als we het hem vragen. "Ik moet nog steeds operaties ondergaan en er zijn momenten dat de pijn me in bed in de foetushouding houdt. Ik kan me voorstellen wat Nigel allemaal overwint door op hoog niveau te gaan sporten."

Christophe maakte van de gelegenheid gebruik om een bittere boodschap over te brengen: "Mensen met een handicap moeten vechten en strijden voor zelfs hun meest elementaire rechten. En dan heb ik het niet eens over helden als Nigel. Maar het omgekeerde is zeer zelden waar. De maatschappij komt zelden aan onze behoeften tegemoet. En toch, invaliditeit is recht onder ieders neus. Door een ongeluk of het voorbijgaan van de jaren kan iedereen in een rolstoel terechtkomen. Zorgen voor anderen is ook aan jezelf denken. Maar de mensen willen dat niet zien."

Klik hier om het artikel te lezen.